- Opinion
- દરેક જણ માતાના પ્રેમ વિશે વાત કરે છે પરંતુ કોઈ પિતાના ત્યાગ વિશે નથી બોલતું
દરેક જણ માતાના પ્રેમ વિશે વાત કરે છે પરંતુ કોઈ પિતાના ત્યાગ વિશે નથી બોલતું
-copy30.jpg)
(ઉત્કર્ષ પટેલ)
દરેક જણ માતાના પ્રેમ વિશે વાત કરે છે પરંતુ કોઈ પિતાના ત્યાગ વિશે નથી બોલતું. માતાનો પ્રેમ એ સમુદ્ર જેવો છે જેની ઊંડાઈ અને વિશાળતા સૌ કોઈ જુએ છે. પરંતુ પિતાનો ત્યાગ એ પર્વત જેવો છે જે ચૂપચાપ ઊભો રહીને પરિવારને આધાર આપે છે અને જેની ઊંચાઈની કદર ભાગ્યે જ થાય છે. માતા અને પિતા બંને પરિવારના બે પૈડાં છે પરંતુ જ્યાં માતા પોતાની લાગણીઓ વ્યક્ત કરીને પ્રેમ વરસાવે છે ત્યાં પિતા મૌન રહીને પોતાની જવાબદારીઓ નિભાવે છે. આ મૌન એ નબળાઈ નથી પણ એક એવી શક્તિ છે જે પરિવારનું ભવિષ્ય ઘડે છે.
સમાજમાં ઘણીવાર એવું કહેવાય છે કે પિતાને સમય નથી હોતો. પરંતુ આ સવાલ ઉઠે છે કે સમય ક્યાંથી હોય? પિતા એ વ્યક્તિ છે જે સવારે સૂરજ ઉગે તે પહેલાં ઘરની બહાર નીકળી જાય છે અને રાત્રે તારા ચમકે ત્યારે થાકેલું શરીર લઈને પાછો ફરે છે. એના હાથમાં ક્યારેક રૂપિયાની થેલી હોય છે તો ક્યારેક બાળકોની ખુશી માટે નાનીમોટી ભેટ. પરંતુ એના ચહેરા પરની થાકની રેખાઓ અને આંખોમાં છુપાયેલી ચિંતા ભાગ્યે જ કોઈ જુએ છે. એ ચિંતા હોય છે પરિવારની સુખાકારીની, બાળકોના શિક્ષણની, ઘરની આર્થિક જવાબદારીઓની. પિતા એ પરિવારનું એવું માધ્યમ છે, જે પોતાની ઈચ્છાઓને દબાવીને પરિવારના સપનાઓને પાંખો આપે છે.
પિતાનો ત્યાગ એટલે ફક્ત આર્થિક જવાબદારીઓ નહીં પરંતુ એ લાગણીઓનો પણ સમાવેશ થાય છે જે શબ્દોમાં વ્યક્ત થતી નથી. એ બાળકના રિપોર્ટ કાર્ડમાં ઓછા માર્કસ જોઈને ચૂપચાપ નિસાસો નાખે છે પણ બાળકને હિંમત આપે છે. એ પોતાની જરૂરિયાતો ભૂલીને બાળકોની ઈચ્છાઓ પૂરી કરે છે. એની આંખોમાં એક સપનું હોય છે પોતાના બાળકોને એ જીવન આપવાનું જે એને કદાચ ન મળ્યું હોય. આ સપનું એ દરરોજ નાનાનાના ત્યાગ દ્વારા સાકાર કરે છે.
ઘણીવાર પિતાને સખત હૃદયના માનવામાં આવે છે પરંતુ પિતાનું હૃદય પણ એટલું જ નરમ હોય છે જેટલું માતાનું. ફરક માત્ર એટલો છે કે એ પોતાની લાગણીઓને છુપાવીને પરિવાર માટે ઢાલ બની જાય છે. જ્યારે બાળક બીમાર હોય ત્યારે માતા આંસુ વહાવે છે પરંતુ પિતા રાતોની ઊંઘ ભૂલીને દવા અને ડૉક્ટરની વ્યવસ્થા કરે છે. જ્યારે ઘરમાં આર્થિક તંગી હોય ત્યારે માતા ચિંતા કરે છે પરંતુ પિતા ચૂપચાપ વધુ મહેનત કરીને ઘરની ગાડીને પાટે ચડાવે છે.
પિતાનો ત્યાગ એક પ્રત્યેક પરિવારની એવી ગાથા છે જે ભાગ્યે જ ગવાય છે. એમની મહેનત, એમની ચિંતા, એમની લાગણીઓ ઘણીવાર અણગણાયેલી રહી જાય છે. પરંતુ આજે આપણે એને યાદ કરીએ. આપણે એ પિતાને વંદન કરીએ જે પોતાના ખભા પર પરિવારનો બોજ ઉપાડે છે અને ચૂપચાપ આગળ વધે છે. માતા જેટલું જ પિતાનું પણ મહત્ત્વ છે કારણ કે એ બંને મળીને જ એક પરિવારને પૂર્ણતા આપે છે. આજે એક વાર એ પિતાને યાદ કરો અથવા ગળે લગાવો. એમનો આભાર માનો કારણ કે એના ત્યાગ વિના આપણું આજનું જીવન અધૂરું હોત.
(લેખક એક પ્રતિષ્ઠિત ઉદ્યોગપતિ અને સમાજસેવક છે. લેખમાં વ્યક્ત કરેલા વિચારો તેમના અંગત વિચારો છે.)