આખરે તો ભૂલાઈ જ જાય છે... વ્યક્તિ, લાગણી, ઘટના 

(ઉત્કર્ષ પટેલ)

જીવન એક પ્રવાસ છે જેમાં ઘણી વખત આપણે એવા લોકો, લાગણીઓ અને ઘટનાઓનો સામનો કરીએ છીએ જે ક્ષણોમાં બહુ મહત્વના લાગે છે. પરંતુ સમયના પ્રવાહમાં બધું જ ધીમે ધીમે ઝાંખું થતું જાય છે. “આખરે તો ભૂલાઈ જાય છે...” આ વાક્ય જીવનની નશ્વરતાને દર્શાવે છે પરંતુ આ નશ્વરતામાં જ જીવનની સુંદરતા અને પ્રેરણા છુપાયેલી છે. આ વાસ્તવિકતા આપણને શું શીખવે છે? ચાલો, આ વિષય પર વિચારીએ.

જીવનમાં દરેક વ્યક્તિ, લાગણી અને ઘટના એક પાઠ લઈને આવે છે. કેટલીક વખત આપણે કોઈ વ્યક્તિ સાથે એટલા બધા જોડાઈ જઈએ છીએ કે તેમના વિના જીવનની કલ્પના પણ અશક્ય લાગે છે. પરંતુ સમયની સાથે કેટલાક સંબંધો ઝાંખા પડે છે અને કેટલાક લોકો દૂર થઈ જાય છે. આ નુકસાન નથી પરંતુ જીવનનો નિયમ છે. દરેક વ્યક્તિ આપણા જીવનમાં એક ચોક્કસ હેતુ લઈને આવે છે... ક્યારેક પ્રેમ આપવા, ક્યારેક પાઠ શીખવવા, અને ક્યારેક આપણને મજબૂત બનાવવા. જ્યારે આપણે આ વાસ્તવિકતાને સ્વીકારીએ છીએ ત્યારે આપણે દરેક સંબંધને વધુ ઊંડાણથી અનુભવી શકીએ છીએ.

લાગણીઓ પણ આવી જ નશ્વર હોય છે. આનંદ, દુ:ખ, ગુસ્સો કે પ્રેમ આ બધું જ સમયની સાથે બદલાય છે. એક સમયે જે દુ:ખ અસહ્ય લાગે છે તે પણ ધીમે ધીમે હળવું થઈ જાય છે. આ શીખવે છે કે આપણે કોઈ એક લાગણીમાં અટવાઈ ન જઈએ. બદલાતી લાગણીઓ આપણને સહનશીલતા શીખવે છે. જેમ દરિયાના મોજાં આવે છે અને જાય છે તેમ જીવનની લાગણીઓ પણ આવે છે અને ચાલી જાય છે. આપણું કામ એ મોજાંનો આનંદ માણવાનું છે પણ તેમાં ડૂબી ન જવાય.

ઘટનાઓ પણ આપણા જીવનમાં એક ચોક્કસ સમય માટે જ હોય છે. સફળતા, નિષ્ફળતા કે પડકાર બધું જ એક ક્ષણિક અનુભવ છે. આ ઘટનાઓ આપણને આગળ વધવાની પ્રેરણા આપે છે. નિષ્ફળતા આપણને શીખવે છે, સફળતા આપણને આત્મવિશ્વાસ આપે છે અને પડકારો આપણને મજબૂત બનાવે છે. જ્યારે આપણે આ ઘટનાઓને એક પાઠ તરીકે જોઈએ છીએ ત્યારે આપણે તેની સાથે જોડાયેલી નકારાત્મક લાગણીઓને છોડી શકીએ છીએ.

“આખરે તો ભૂલાઈ જાય છે...” આ વાક્ય આપણને ભૂતકાળને વળગી રહેવાને બદલે વર્તમાનમાં જીવવાનું શીખવે છે. જીવન એક વહેતો પ્રવાહ છે અને આ પ્રવાહમાં આગળ વધવું જરૂરી છે. દરેક વ્યક્તિ, લાગણી અને ઘટના આપણને કંઈક ને કંઈક શીખવી જાય છે. આ શીખેલું હૃદયમાં સાચવી આપણે હળવા મનથી આગળ વધીએ. આજની ક્ષણને જીવો કારણ કે આજની આ ક્ષણ પણ ભૂલાઈ જશે પરંતુ તેનો આનંદ આપણા જીવનને સુખમય બનાવશે.

(લેખક એક પ્રતિષ્ઠિત ઉદ્યોગપતિ અને સમાજસેવક છે.)