'ધડક'નો બીજો ભાગ રીલિઝ, જોવાના હોવ તો પહેલા રિવ્યૂ વાંચી લેજો

મરાઠી ફિલ્મ 'સૈરાટ' (2016)ની હિન્દી રિમેક, જે પ્રેમકથા અને ઓનર કિલિંગમાં જાતિવાદને કારણે થતી સમસ્યાઓ વિશે વાત કરે છે, તે 2018માં 'ધડક' (2018) નામથી બનાવવામાં આવી હતી. 'સૈરાટ' પછી જેમણે 'ધડક' જોઈ છે તેઓ જ જાણે છે કે આવી ગંભીર સમસ્યા અને 'સૈરાટ' જેવી સીમાચિહ્ન ફિલ્મનું બોલિવૂડીકરણ પડદા પર કેટલો અસ્વસ્થતાભર્યો અનુભવ લાગી રહ્યો હતો.

'સૈરાટ' જેવી જ થીમ પર, તમિલ ઉદ્યોગે 'પરિયેરમ પેરુમલ' (2018) બનાવી, જેને ભારતના દરેક સાચા સિનેમા પ્રેમી એક પ્રતિષ્ઠિત ફિલ્મ માને છે. હવે 'ધડક 2'આ ફિલ્મની હિન્દી રિમેક તરીકે આવી છે. આ વખતે ફિલ્મનું નિર્દેશન શાઝિયા ઇકબાલે કર્યું છે. 'ધડક 2'માં, એવું તો લાગે છે કે 'ધડક'ની ભૂલનું પુનરાવર્તન ન કરવાનો પ્રયાસ કરવામાં આવી રહ્યો છે. 'ધડક 2' દલિત સંઘર્ષ અને નારીવાદનો સંદેશ યોગ્ય રીતે બતાવવામાં સફળ થાય છે. પરંતુ શું આ ફિલ્મ દિલ જીતવામાં સફળ થાય છે? ચાલો તમને જણાવી દઈએ...

'ધડક 2'ની વાર્તાનો હીરો નીલેશ અહિરવાર (સિદ્ધાંત ચતુર્વેદી) છે જે શહેરની દલિત વસાહતમાં ઉછર્યો છે. પોતાની જાતિના કારણે બાળપણથી અન્યાયનો સામનો કરી રહેલો નીલેશ તેની માતાના સ્વપ્નને પૂર્ણ કરવા માટે વકીલ બનવા માંગે છે.

વિધિ ભારદ્વાજ (ત્રિપ્તી ડિમરી) એક બ્રાહ્મણ પરિવારમાંથી આવે છે, જેમાં વકીલાત કરવાનું છેલ્લા ત્રણ પેઢીઓથી લોહીમાં ચાલી રહ્યું છે અને તે પણ આ પરંપરાને આગળ ધપાવીને વકીલ બનવા માંગે છે. બંને પહેલી વાર એક લગ્નમાં મળે છે, જ્યાં નીલેશ તેની વસાહતના છોકરાઓ સાથે ઢોલ વગાડવા આવ્યો હતો. અહીં બંનેનો પહેલો વાર્તાલાપ થાય છે, જે લો યુનિવર્સિટીમાં પહોંચ્યા પછી પ્રેમ સંબંધમાં ફેરવાય છે.

આ પ્રેમકથાનો પહેલો ખલનાયક વિધિનો પિતરાઈ ભાઈ રોની (સાદ બિલગ્રામી) છે જે જાતિના ઘટનાક્રમમાં સંપૂર્ણપણે વિશ્વાસ રાખે છે અને કાયદા યુનિવર્સિટીમાં વિધિ અને નિલેશનો સહાધ્યાયી છે. તે તેની જાતિ માટે નિલેશનું વાત વાતમાં અનેક રીતે અપમાન કરવાનું શરૂ કરે છે. પરંતુ નિલેશે બાળપણથી જ જાતિને કારણે એટલો બધો ભેદભાવ અને અપમાનનો સામનો કરવો પડ્યો છે કે તે લડવાનું ભૂલી ગયો છે.

આ વાર્તામાં એક સાયકો ટાઇપ કિલર શંકર (સૌરભ સચદેવ) પણ છે જે જાતિની દિવાલો તોડીને પ્રેમમાં પડેલા પ્રેમીઓને મારી નાખે છે. તેની પોતાની પૃષ્ઠભૂમિ વાર્તા છે જેમાં તેણે દલિત છોકરાને પ્રેમ કરવા બદલ તેની બહેનની હત્યા કરી હતી. કહેવાતા ઉચ્ચ જાતિના લોકો પોતાનું 'સન્માન' બચાવવા માટે શંકરની મદદ લે છે.

શંકર આ કામ માટે પૈસા નથી લેતો, કારણ કે તે તેને 'ધર્મનું કામ' માને છે. એક સમય એવો પણ આવે છે જ્યારે વિધિનો પરિવાર શંકરની મદદ લે છે. શું નિલેશ હવે તેના પ્રેમ માટે લડી શકશે? શું તે જાતિને કારણે બાળપણથી થયેલા અપમાન સામે અવાજ ઉઠાવી શકશે? આ 'ધડક 2'નો સંઘર્ષ છે.

વિધિ સાથે પ્રેમમાં પડતા પહેલા પણ, નીલેશની વાર્તામાં દલિત હોવાને કારણે થયેલા શોષણના ઘણા ઉદાહરણો છે. ધડક 2માં શેખર (પ્રિયંક તિવારી) નામનું એક પાત્ર પણ છે, જે એક દલિત છે અને યુનિવર્સિટીમાં વિદ્યાર્થી નેતા છે. વાર્તાનો એક ઉપકથા શેખરની પોતાની પ્રેમકથા, દલિત ઓળખ માટેનું તેમનું આંદોલન અને યુનિવર્સિટીમાં તેમની શિષ્યવૃત્તિ રોકવાનો એંગલ છે, જેનો અંત બહુ સારી રીતે નથી આવતો.

નીલેશના પિતા (વિપિન શર્મા) એક સ્ત્રીનો વેશ ધારણ કરીને નૃત્યાંગના તરીકે કામ કરે છે. ધડક 2માં આ પ્રકારના પાત્રની એક અલગ જગ્યા છે. નીલેશની માતા (અનુભા ફતેહપુરા) તેમની દલિત વસાહતની પ્રધાન છે અને તેમના સમુદાયના હિત માટે અવાજ કેવી રીતે ઉઠાવવો તે જાણે છે. ફિલ્મમાં તેમની સાથે બનેલી એક ઘટના પણ છે, જેના કારણે તે પોલિટેકનિકમાં અભ્યાસ કરવા જઈ રહેલા તેમના પુત્રને કાયદાનો અભ્યાસ કરવા માટે પ્રેરિત કરે છે.

આ બધા ઉપકથાઓ નીલેશના પાત્રની સફર પૂર્ણ કરવા અને તેના હીરો મોમેન્ટ માટે પ્રેરણા બનવા માટે રાખવામાં આવ્યા છે. પણ સમસ્યા આ બધી બાબતોની પ્રક્રિયામાં રહેલી છે. 'ધડક 2'માં બોલીવુડની બીજી પ્રકારની સમસ્યા છે, આ ફિલ્મ તેનો સંદેશ તમારી આંખો, નાક, કાન અને મગજને જકડી રાખવા માંગે છે.

પ્રતીકો અને ચિહ્નોના રમતમાં, 'ધડક 2' ગંભીર વિષયો ધરાવતી ફિલ્મોમાંથી હવે અપેક્ષિત સિનેમેટિક ભાષા કરતાં ઘણી નીચે છે. બાબા સાહેબ આંબેડકરના ચિત્રો, વિવિધ સ્થળોએ વાદળી રંગમાં જાતિનો ઉલ્લેખ, ઘરોમાં ગૌતમ બુદ્ધના ચિત્રો અને મેકઅપ દ્વારા દરેકની નજરમાં રહેલા ગોરા-ચામડીવાળા હીરોને કાળા તરીકે દર્શાવવા, આ બધું હવે ફિલ્મોમાં ખૂબ જ જૂની વાત બની ગઈ છે.

જો આપણે સારવારની આ ખામીઓને બાજુ પર રાખીએ, તો 'ધડક 2' તેની વાર્તાના તમામ સંઘર્ષો દર્શાવવામાં મજબૂત લાગે છે. દલિત ઓળખનો મુદ્દો હોય કે ઘરમાં પુરુષ વર્ચસ્વ સામે લડતી છોકરી, આ ફિલ્મનું વર્ણન સંવેદનશીલતાની રેખાની સાચી બાજુ પહોંચવામાં સફળ થાય છે. જ્યારે આવા સંદેશા પહોંચાડવા માટે નીકળેલી બોલીવુડ ફિલ્મો ઘણીવાર તે રેખાને સ્પર્શવામાં નિષ્ફળ જાય છે.

'ધડક 2' નું પ્લોટ ફક્ત એક જ વાક્યમાં એટલું જ હતું કે, કેવી રીતે જાતિનું અંતર નિલેશ-વિધિની પ્રેમકથામાં ખલનાયક બને છે. પરંતુ આ માટે સૌથી મહત્વપૂર્ણ બાબત બંનેની પ્રેમકથાની ગંભીરતા હતી. 'ધડક 2' તેના હીરોની દલિત ઓળખ અને તેના સંઘર્ષોની વાર્તા બતાવવામાં એટલી મગ્ન થઈ જાય છે કે પ્રેમકથામાં ગંભીરતા બિલકુલ દેખાતી જ નથી.

વિધિનું પાત્ર લેખનની દ્રષ્ટિએ ખૂબ જ નબળું છે. એક બ્રાહ્મણ છોકરીનું આ પાત્ર જે દલિત છોકરા સાથે પ્રેમમાં પડે છે તે સમગ્ર ફિલ્મમાં બાબતની ગંભીરતાથી અજાણ લાગે છે. એ સાચું છે કે નાયિકાને ખબર નથી કે નાયિકાના પરિવારના સભ્યો હીરો સાથે શું કરે છે. પણ જાણ્યા પછી પણ, તે જે રીતે પ્રતિક્રિયા આપે છે, તે મૂંઝવણમાં મૂકે છે.

'ધડક 2'ના મુખ્ય સ્ત્રી પાત્રને ઘરના પુરુષો વચ્ચે પોતાની ઓળખ માટે સંઘર્ષ કરતી છોકરીનો એંગલ આપવામાં આવ્યો છે. આવી સ્થિતિમાં, તેનો પોતાનો એક અલગ જ સંઘર્ષ છે, જેનો ઉપચાર મૂળભૂત લાગે છે. અને વિધિનો પોતાનો સંઘર્ષ નિલેશની વાર્તા પરથી ધ્યાન હટાવવાનું કામ કરતો લાગે છે.

નિલેશના પાત્રમાં સિદ્ધાંત ચતુર્વેદીએ ખૂબ જ મહેનત કરી છે અને આ વાત આખી ફિલ્મમાં દેખાય છે. જો 'ધડક 2'નું લેખન મજબૂત હોત અને પટકથા કડક હોત, તો તે સિદ્ધાંતના કરિયરની શ્રેષ્ઠ ફિલ્મ બની હોત. ખાસ કરીને ક્લાઇમેક્સમાં, સિદ્ધાંતે પોતાનું દિલ ખોલીને કામ કર્યું છે. તૃપ્તિ ડિમરી ફરી એકવાર નાના શહેરની છોકરીના પાત્રમાં બંધબેસે છે જેમાં મોટા સપના છે, પરંતુ લેખન તેને ફિલ્મમાં મજબૂત ક્ષણો આપી શક્યું નથી.

શેખરના પાત્રમાં પ્રિયંક તિવારીએ ખૂબ જ મજબૂત કામ કર્યું છે. સાદ બિલગ્રામી પણ નકારાત્મક રોલમાં પ્રભાવિત કરે છે. નાના પાત્રમાં વિપિન શર્માએ આપેલો જીવંત અભિનય યાદ રહેશે. અનુભા નિલેશની માતાની ભૂમિકામાં પ્રભાવિત થાય છે અને એવું લાગે છે કે તેને વધુ દ્રશ્યો મળવા જોઈતા હતા. યુનિવર્સિટીના પ્રિન્સિપાલની ભૂમિકા ભજવતા ઝાકિર હુસૈનને વધુ જોવાનું મન થાય છે.

'ધડક 2'માં સૌરભ સચદેવ એક ક્રેઝી કિલરની ભૂમિકામાં મુખ્ય પાત્ર છે. તેના કામની સુંદરતા તેના હાવભાવ, આંખો અને બોડી લેંગ્વેજમાં સ્પષ્ટ દેખાય છે. 'ધડક 2'ની સૌથી સારી વાત એ છે કે બધા કલાકારોએ ખૂબ જ મજબૂત કામ કર્યું છે અને નબળા લેખન છતાં તેમના અભિનયથી ફિલ્મને વજન આપ્યું છે.

એકંદરે, 'ધડક 2'ને એક મજબૂત ફિલ્મ બનવાની સંપૂર્ણ તક મળી હતી. નબળા લેખન અને નિયમિત ફિલ્મી ટ્રીટમેન્ટને કારણે, ફિલ્મ થોડી સામાન્ય બની જાય છે. બીજા ભાગમાં, નિલેશનો સંઘર્ષ થોડો વાતાવરણ બનાવે છે, પરંતુ પટકથામાં ઘણી બધી વસ્તુઓ યાંત્રિક લાગે છે. ગીતો સારા છે પરંતુ તે વાર્તાને નિયમિત શૈલીમાં ધીમી કરે છે. પરંતુ આ ફિલ્મ તેના સંદેશની દ્રષ્ટિએ ખૂબ જ મજબૂત છે અને તેને યોગ્ય રીતે પહોંચાડવામાં સફળ થાય છે.